مهمان امشب ماه عسل یک خیر مدرسه ساز بزرگ بود. آقای محمد تقی داورپناه خیر مدرسه ساز ۸۲ ساله ای که همچنان پرانرژی و با روحیه به نظر می آید.
این خیر که تاکنون حدود ۳۰۰ مدرسه در ایران ساخته است از زندگی و سختی های دوران کودکی اش گفت.
در ادامه نگاهی می اندازیم به زندگی نامه محمدتقی داورپناه:
«محمد تقی داورپناه»، متولد هشتم فروردین ماه ۱۳۱۵ در «سه ده» اصفهان، فرزند «رحمان» است.
او در کودکی چوپانی کرد و بعد از این که مادرش را در سن ۹ سالگی از دست داد، به شاگردی گیوه دوزی روی آورد و بعد از آن، به شغل پدر، سنگتراشی.
در زمانی که همراه پدر و برادرهایش در تهران بود، با پادویی، کارگری و برف روبی روزگار میگذرانید. پس از آن، در آتشگاه اصفهان، شاگرد استاد «غدیرعلی سنگتراش» شد.
یک سالی بعد از آن، دوباره به تهران آمد و همراه پدرش، شغل سنگتراشی را ادامه داد.
در ۱۹ سالگی، با دختر صاحب خانه شان ازدواج کرد و چندی بعد، در میدان شوش تهران، در سایهبانی که از پسرعمویش رضا ماهوش به امانت گرفته بود، بساط سنگ تراشی شخصی اش را دایر کرد.
با معماری آشنا شد و کارهای ساختمانی او را انجام داد و پس از آن، از «کاخ شمس» در مهرشهر کرج سر درآورد و سنگهای آن جا را فراهم و نصب کرد.
پس از چندی، یک کارخانهی سنگ بری در جادهی شاه عبدالعظیم راه اندازی کرد و قسمتی از سنگ تالار وحدت تهران را فراهم و نصب کرد. این کارخانه هم چنان دایر است.
پس از انقلاب، به تجارت لوازم اتومبیل در دبی پرداخت و هنوز در این زمینه فعال است.
او در آغاز دههی هفتاد، به خیّرین مدرسهساز پیوست و اولین مدرسه را به نام پدرش رحمان داورپناه، در سال ۱۳۷۴ افتتاح کرد.
او تا مهر ماه ۱۳۸۳، یک صد و شصت و نه مدرسه، به وزارت آموزش و پرورش تحویل داد و خود را متعهد میداند، تا روزی که زنده است، تعداد این مدارس را به یک هزار دستگاه برساند.
او یک همسر، پنج پسر و سه دختر دارد که هر یک زندگی خاص خود را میگذرانند. داورپناه همسرش را از اولین مشوقانش در راه مدرسه سازی میداند.
او سفرهای بسیاری به نقاط مختلف ایران و کشورهای خارجی داشته است که به تجربیاتش در زمینهی اقتصادی افزوده است.
داورپناه امکانات تحصیل نداشته است، درس نخوانده است و به بیان خودش حتی نمی تواند نام خود را بنویسد.
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
⇐ کلیک کنید: مشاهده مطالب جدید و داغ امروز ⇒
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥