خواص فوق العاده این ویتامین را بشناسید!

چه چیزی درباره ویتامین C خاص است؟ این ویتامین از توانایی بالا برای اهدای الکترون‌ها به سلول‌های بدن برخوردار است. این عملکرد سه فایده عمده دارد که شامل قدرت آنتی اکسیدانی، مشارکت کوفاکتور آنزیمی و پشتیبانی قابل اعتماد از سیستم ایمنی می‌شوند.

از نظر متخصصان مکمل‌ها انواع مختلفی دارند، اما در بیشتر پژوهش‌ها از اسید اسکوربیک استفاده می‌شود. به خاطر داشته باشید که ویتامین C محلول در آب است و این به معنای عدم ذخیره آن در بدن است. در نتیجه، تامین آن از یک منبع ثابت از طریق غذا یا مکمل‌ها نیاز است.میزان مصرف توصیه شده روزانه برای ویتامین C حداقل ۶۵ تا ۷۵ میلی گرم است تا از کمبود این ویتامین جلوگیری شود. اما برای محافظت در برابر بیماری، شما باید دوزهای بالاتری را مصرف کنید.

دوز بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلی گرم در روز نشان داده است که سطوح ویتامین C را در خون به حالتی پایدار می‌رساند. با این همه،، دوز حداکثری که به یک باره دریافت می‌شود باید ۲۰۰ میلی گرم باشد، زیرا روده‌ها مقداری که شما قادر به جذب آن هستید را کنترل می‌کنند. از این رو، هر چیزی فراتر از ۲۰۰ میلی گرم تا حد زیادی دفع می‌شود.

در نتیجه، اگر قصد دارید ۴۰۰ میلی گرم ویتامین C در روز دریافت کنید، بهترین گزینه دریافت آن در دو دوز است.همچنین، شما می‌توانید از ویتامین C تزریقی استفاده کنید که جذب روده‌ای را دور زده و مستقیم وارد جریان خون می‌شود.

با توجه به توانایی کاهش و اهدای الکترون، ویتامین C به عنوان یک کوفاکتور برای بسیاری از عملکردهای بدن عمل می‌کند.ویتامین C از تولید موارد زیر پشتیبانی می‌کند:کلاژن – اساس ساختاری تاندون ها، استخوان ها، غضروف‌ها و پوست محسوب می‌شود.کارنیتین – ترکیبی مورد نیاز برای کمک به عبور چربی از غشاهای سلولی و تزریق انرژی به سلول‌ها است.کاتکول آمین – ترکیبی که به عنوان یک هورمون یا انتقال‌دهنده عصبی عمل می‌کند.تبدیل کلسترول به اسیدهای صفراوی را ممکن می‌سازد (یکی از دلایلی که بدن به کلسترول نیاز دارد).افزون بر این، ویتامین C برای افزایش فراهمی زیستی آهن، یک ماده معدنی کلیدی برای تنظیم عملکرد سلولی و سنتز کدنویسی DNA نیاز است.

احتمالا تاکنون اصطلاحات استرس اکسیداتیو و رادیکال‌های آزاد به گوشتان خورده‌اند. اینها سلول‌هایی بی ثبات در بدن هستند که آسیب سلول‌های سالم را موجب شده و به بیماری‌هایی مانند سرطان منجر می‌شوند.ویتامین CC آنتی اکسیدان اصلی حاضر در جریان خون محسوب می‌شود و تمامی بافت‌های بدن را تغذیه می‌کند.

هنگامی که ویتامین C این سلول‌های ناپایدار را می‌یابد، یک الکترون در اختیار آنها قرار می‌دهد تا پایدار شوند، طوری که از حالت رادیکال خارج شده و بار دیگر حالت عادی می‌یابند.قدرت آنتی اکسیدانی ویتامین C از DNA، RNA، کربوهیدارت ها، پروتئین ها، و چربی‌ها در برابر آسیب رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند و از این رو، آنها می‌توانند بار دیگر عملکردهای سوخت و ساز و بدن سازی خود را از سر بگیرند.

مصرف ویتامین C در زمان سرماخوردگی یکی از اقدام‌های شایع برای مقابله با بیماری است. پشتیبانی از عملکرد درست سیستم ایمنی بدن یکی از عملکردهای شناخته شده این ویتامین محسوب می‌شود.در حقیقت، پژوهش‌ها نشان داده‌اند که مصرف منظم ویتامین C احتمال بروز سرماخوردگی را نصف می‌کند و مدت زمان بیماری را حداقل هشت‌درصد کاهش می‌دهد.

ویتامین C تولید و کارکرد طیف گسترده‌ای از سلول‌های ایمنی را تحریک می‌کند، از فعالیت تقویت‌کننده سیستم ایمنی آنها پشتیبانی می‌کند، و از تبدیل شدن این سلول‌ها به رادیکال آزاد و آسیب رساندن به سلول‌های سالم پیشگیری می‌کند. ویتامین C مولکولی به نام اینترفرون را افزایش می‌دهد، که از فعالیت ضد ویروسی قوی بهره می‌برد.

منبع:افکار نیوز