حدیث درباره مال حرام و عواقب مال حرام 

أَکلُ الحرامِ یَطرُدُ الایمانَ.

لقمه حرام، ایمان را از انسان سلب می‌کند. (مواعظ عددیّه، ص ١۵٣)

حضرت محمد (ص) فرمودند :

العِبادَهُ مَع أکْلِ الحَرامِ کالبِناءِ على الرَّمْلِ ـ و قیلَ : على الماءِ ـ .

عبادت کردن با وجود حرام خوارى مانند ساختن بنایى است بر روى شن ـ و به قولى : بر روى آب ـ .

امیرالمؤ منین علیه السلام فرمودند :

بزرگترین حسرت روز قیامت حسرت خوردن کسی است که مالی را از راه غیر حلال به دست آورد و برای فرد دیگری به ارث بگذارد، و او آن را در راه اطاعت و بندگی خدا صرف کرده و به واسطه آن وارد بهشت گردد و اولی بواسطه آن مال حرام ( نخورده ) وارد جهنم گردد.

حضرت فاطمه سلام الله علیها فرمودند :

اَزهَدُ الناسِ مَن تَرَکَ الحَرام ، اَشَدُّ الناسِ اِجتهاداً مَن تَرکَ الذُّنوب؛

زاهد ترین مردم کسی است که حرام را وانهد، کوشاترین مردم تارک گناهان است.

امام جعفرصادق (ع) فرمودند :

کَسْبُ الحَرامِ یَبینُ فی ‌الذُّرِّیَّهِ.

درآمد حرام و نامشروع، اثر آن در نسل و اولاد ظاهر می‌شود.

امام کاظم (ع) :

اِنَّ الحَرامَ لا یُنمی، وَ اِن نَمی لا یُبارَکُ لَهُ فیهِ، وَ ما اَنفَقَهُ لَم یُوجَر عَلَیهِ وَ ما خَلَّفَهُ کانَ زادَهُ إلَی النّارِ؛

مال حرام رشد نمی کند. اگر هم رشد کند، برکتی در آن نیست. آدمی آنچه را هم که از حرام انفاق کند، پاداشی ندارد و آنچه را هم که باقی گذارد ره توشه او به سوی آتش جهنم است.

امام هادى (ع) :

اِنَّ الحَرامَ لا یَنمى وَ اِن نَمى لا یُبارَکُ لَهُ فیهِ وَ ما اَنفَقَهُ لَم یُؤجَر عَلَیهِ وَ ما خَلَّـفَهُ کانَ زادَهُ اِلَى النّارِ؛

به راستى که حرام، افزایش نمى ‏یابد و اگر افزایش یابد، برکتى ندارد و اگر انفاق شود، پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه ‏اى به سوى آتش خواهد بود.

امام على (ع) فرمودند :

إذا رَغِبْتَ فی المَکارِمِ فاجْتَنِبِ المَحارِمَ.

گر خواهان صفات عالى هستى از حرام ها دورى کن.

امام جعفرصادق (ع) فرمودند :

مَن باتَ کالّاً مِن طَلَبِ الحَلالِ باتَ مَغفوراً لَهُ.

کسی که به دنبال روزی حلال، روز خود را خسته و درمانده سپری کرده، (بداند که) شب خود را (نیز) با گناهان آمرزیده سپری خواهد نمود. (بحار، ج ١٠٣، ص ٢)