چرا به پرسپولیس لنگی می گویند؟

متاسفانه مدتی است که شعار های نادرستی مثل پرسپولیس لنگی و استقلال دلاک بین هواداران این دو تیم پرطرفدار رواج یافته است در ادامه ریشه این شعار های نادرست را می خوانید.

«لنگی ها»! این عبارتی است که طرفداران استقلال برای تضعیف روحیه طرفداران پرسپولیس از سالهای گذشته به کار می برند، اما اشتباه نکنید. ریشه تاریخی این موضوع به رنگ قرمز ارتباطی ندارد.

داستان شعار لنگی ها و دلاک ها

زمانی که تیم شاهین به پرسپولیس تبدیل شد و پرسپولیس به پیکان و دوباره پیکان به پرسپولیس، یکی از سردسته های مشهور طرفداران استقلال در اوایل دهه ۵۰ این تعبیر را به کار برد.

«یدا… آماده» معروف به یدا… بوقی، روزی در قهوه خانه قاسم قهوه چی به اطرافیانش گفت:

«این پرسپولیسی ها مثل لنگ حمام می مانند که هر روز دور کمر یکی بسته می شود.»

از آن زمان، عبارتی که «یدا… آماده» آن را به عنوان مثال عنوان کرد، به ورزشگاهها راه یافت.

پرسپولیسی ها نیز در واکنش به توهین طرفداران استقلال به عباس کارگر، عبدالعلی چنگیز را با عبارت «دلاک»! خطاب کردند

که به مرور زمان تبدیل به تعبیر امروزی در تضعیف روحیه تماشاگران حریف شد.

شعارهای فولکلوریک

از نظر مرتضی احمدی، هنرپیشه معروف سینما و تلویزیون ایران، تنوع بیشتر شعارهایی که طرفداران پرسپولیس در ورزشگاهها سر می دهند، دلیلی کاملاً تاریخی دارد.

او معتقد است پرسپولیس در مقطعی شکل گرفت که مردم، دنبال راهی برای اعلام انزجار از رژیم سلطنتی می گشتند و تیم تاج بهانه خوبی برای اجرای چیزی بود که در ذهنشان وجود داشت. برای همین طبقاتی از جامعه که معمولاً به پایین هرم و مردم کوچه و بازار تعلق داشت، به جرگه طرفداران پرسپولیس پیوستند. با این حال، اغلب شعارهای هر دو تیم ریشه ای فولکلوریک و بعضاً متصل به گونه ای از موسیقی روحوضی یا خالتور دارد که البته با گذشت زمان این شیوه نیز دچار تغییرات گسترده ای شد. به نحوی که اکنون ردپای انواع تیم های شورآفرین موسیقی را می توان در شیوه تشویق طرفداران هر دو تیم دید. تنها شیوه دست زدن جمعی مشهور به ۸ دست است که در اوایل دهه ۵۰ و به تأسی از تماشاگران انگلیسی وارد ایران شد.

ولش کن… ولش کن… ولش کن

مرتضی احمدی در اوایل دهه ۲۰ خورشیدی نخستین شعارهای جمعی تماشاگران یک مسابقه ورزشی را خوب به خاطر دارد.روزی که اسماعیل حاج قربانی و عباس حریری بر سر بازوبند پهلوانی کشور کشتی می گرفتند و تماشاچیان داد می زدند: «عباس ولش کن» جالب آنکه همین عبارت بعدها با تغییراتی وارد ورزشگاههای فوتبال شد. سال ۱۳۵۵ ، زمانی که مأموران حاضر در ورزشگاه آزادی سعی کردند یکی از طرفداران پرسپولیس را به بیرون ببرند، احمدی یاد مبارزه حاج قربانی و حریری افتاد؛ «ولش کن»، بقیه هم با او دم گرفتند و این واکنش جمعی تا امروز نیز دیده می شود.

مراحل ترفیع یک لیدر

اگر فکر می کنید بوقچی یا لیدر شدن مثل گذشته است، سخت اشتباه می کنید. آنها به سمت یک مکانیسم پیشرفته حرکت می کنند. لیدرهای باتجربه تر در بازیهای پرسپولیس و استقلال افرادی را که صدای مناسب و قدرت رهبری جمعی را دارند، شناسایی می کنند. البته این شناسایی در داربی ها انجام نخواهد گرفت، چراکه مهمترین هدف، تمرکز روی تهییج هواداران خواهد بود و بس. پس از شناسایی افراد مستعد، چند جلسه کلاس توجیهی و آموزش برایشان گذاشته خواهد شد و در صورت قبولی در این کنکور! می توانند به عنوان لیدری با درجه پایین فعالیت کنند. هرچه زمان بگذرد و آنها نیز در کارشان استمرار داشته باشند، به سکوهای بالاتری خواهند رفت.

از طبقه دوم به طبقه اول ورزشگاه می آیند و اگر هم طبع شعری داشته باشند، آنگاه سریع تر مدرک نامرئی خود را از دانشگاه ورزشگاه! دریافت می کنند. کیف کردید؟ حالا با دقت بیشتری اتفاقهای روی سکوها را دنبال کنید. شاید شاهین طلایی لیدر شدن، روی شانه شما هم بنشیند. حالا هی بروید برای دکتر، مهندس شدن تقلا کنید.

منبع:netshahr.com

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

⇐ کلیک کنید: مشاهده مطالب جدید و داغ امروز ⇒

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥